Jinx เกมหลอนกระชากวิญญาณ

เปรี้ยง!!!

สายฝนสาดซัดโหมกระหน่ำอย่างบ้าคลั่งด้านนอก เสียงลมกรีดกรายอยู่ข้างหูทำให้ผมหนาวเยือกไปถึงขั้วหัวใจ เสียงเม็ดฝนกระทบหน้าต่างจนเกิดเสียงดังกึงก้องไปทั่วอาคารเรียน ผมยืนอยู่บนระเบียงทางเดินที่มืดสนิทมีเพียงแสงไฟจากฟ้าแลบด้านนอกที่ส่องลงมาเพียงชั่วครู่เท่านั้น

ผมยืนอยู่คนเดียวและกำลังเผชิญหน้ากับบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ห่างจากผมไปเพียงไม่กี่ก้าว...

“เป็นนายสินะ...ที่ล่อพวกเรามา”

ครืน...

ร่างเบื้องหน้ายังคงเงียบสนิท ผมจ้องมันเขม็ง หากแต่ก็ไม่มีคำตอบอะไรหลุดออกมา เราทั้งคู่ยังยืนนิ่งจ้องมองอีกฝ่าย ฟังเสียงพายุโหมกระหน่ำอยู่ด้านนอกราวกับกำลังฉีกท้องนภาออกเป็นสองซีก ใบหน้าใต้เงามืดยังคงแย้มยิ้มมาให้ผม

“แล้วนายละ...ทำไมถึงกลับมา”น้ำเสียงเย็นยะเยือกนั้นทำผมขนลุกซู่ด้วยความหวาดกลัว เพราะเป็นน้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความอาฆาตพยาบาทที่มีให้ผม...เพียงคนเดียว

“เพื่อทำในสิ่งที่ครั้งก่อน...ฉันทำไม่ได้”

“เหรอ?...อะไรละ?”รอยยิ้มนั้นกว้างขึ้นด้วยความชิงชังจนน่าขนลุก ขยับตัวน้อยๆก่อนที่ไอสังหารอันมหาศาลจะทะลักออกมาราวกับเขื่อนแตก ความเกลียดชังที่อีกฝ่ายมีต่อผมมันกัดกินตัวตนของเขาจนดับสูญ...

“การช่วยนายออกจากนรกแห่งนี้!!”

เปรี้ยง!!!

สิ้นเสียงสายฟ้าฟาดก็ผ่าลงมาพร้อมกับร่างสองร่างที่พุ่งเข้าหากันพร้อมอาวุธในมือเพื่อทำลายอีกฝ่ายให้สิ้นซาก การปะทะกันของทั้งสองเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของจุดจบ ในขณะที่ความมืดค่อยๆคืบคลานเข้ามาเพื่อกลืนกินโลกทั้งใบ...

Welcome to Jinx...